بین سلولهای ساقه فضایی بین سلولی زیادی وجود دارد که باعث میشود قسمتی از اکسیژن مورد نیاز ریشه از طریق منافذ تأمین شود. برگهای این گیاه کشیده و دارای رگبرگهای موازی بوده و بدون دمبرگ است و قاعده برگ پهنتر از سایر نقاط آن میباشد؛ و قسمتی از ساقه گیاه یا تمام محیط آن را احاطه کرده که آن را غلاف یا نیام مینامند. در قاعده برگ در طرفین غلاف دو صفحه کوچک یا بزرگ به نام گوشوارک وجود دارد. همچنین در محل اتصال غلاف به ساقه زائدهٔ کوچکی به نام زبانک وجود دارد. همچنین تعداد گرهها در این گیاه از ۱۰ تا ۲۰ عدد تغییر مییابد.
این روش آبرسانی باعث می شود که کشت برنج باتلاقی، نوع معمولی برنج، به زمین های صاف یا با شیب پلکانی محدود شود. هم اکنون، در ایران و بسیاری کشورها، انواع اصلاح شده و مرغوب تری از برنج تهیه شده است که بازدهی بیشتری دارند. در ۱۹۹۴، مؤسسۀ بین المللی پژوهش برنج نوع جدیدی از برنج را معرفی کرد که محصول آن ۲۵ درصد بیشتر بود. در سال ۲۰۰۰، نقشه کامل ژنی برنج منتشر شد و برنج اولین غله ای بوده است که نقشۀ ژنتیکی آن تهیه شد. در بین غلات، برنج دارای کوچک ترین ژنوم با دوازده کروموزوم، شامل ۵۰هزار ژن، است.
برنج طارم
دانه ای سفید رنگ، از خانوادۀ غلات، و سرشار از نشاسته که به صورت پخته خورده می شود. زمان دم کشیدن برنج در روش کته بستگی به میزان حرارت شعله گاز دارد اما به صورت حدودی ۴۵ دقیقه زمان نیاز داریم. از زمان معرفي تا به حال به طور متوسط سطح زير كشت سالانه آن در استان مازندران ۴۰ هزار هكتار و در مجموع حدود ۲۵۰ هزار هكتار را به خود اختصاص داده است.
در مورد برنز برخی معتقدند که سابقه استفاده از آن به 3500 سال قبل از میلاد باز میگردد. امروزه هر دو فلز برنج و برنز برای اهداف متفاوتی از جمله لولهکشی، مهمات، اتصالدهندههای الکتریکی و انواع زنگ به کار برده میشوند. در ادامه این مطلب تفاوت آلیاژ برنج و برنز را بررسی کردهایم. برنج و برنز هر دو آلیاژهای فلزی هستند؛ بدین معنی که از ترکیبی از دو یا چند فلز متفاوت تشکیل شدهاند. برنج از مس و روی تشکیل شده در حالی که فلزات سازنده برنز را مس و قلع تشکیل میدهند که گاهی اوقات آلومینیوم و فسفر نیز به آن اضافه میشوند. میزان متفاوت فلزهای موجود در آلیاژ موجب میشود که برنج یا برنز در رنگها و خواص متفاوت ساخته شوند.
شهر هایی که کشت برنج ایرانی دارند