تحول کشاورزی در آفریقا با کمک علم

به گزارش ایسنا، احیای خاک، سرمایه گذاری هدفمند در تحقیقات و فناوری و فرمولاسیون کودهای مناسب، همگی در استراتژی کشاورزی مبتنی بر علم نقش دارند. ما به ضرب‌الاجل 2030 نزدیک می‌شویم که در آن آفریقا، مانند سایر نقاط جهان، باید بسیاری از اهداف توسعه پایدار سازمان ملل، اگر نگوییم همه آنها، برآورده شود. اما در حالی که تنها 6 سال به پایان آن باقی مانده است، قاره آفریقا خود را برای دستیابی به بسیاری از اهداف، به ویژه اهداف مربوط به کاهش گرسنگی و فقر، دور از مسیر می بیند.

کشاورزی ستون فقرات اقتصاد آفریقا است

برای تسریع حرکت به سوی این اهداف حیاتی، اقدام فوری برای تحول کشاورزی مورد نیاز است. بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی کار، در واقع، کشاورزی ستون فقرات اقتصاد آفریقا است که نزدیک به یک سوم تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و بیش از 60 درصد نیروی کار را به کار می‌گیرد. همچنین بخشی است که آفریقا در آن برتری قابل توجهی نسبت به سایر قاره ها دارد. آفریقا منابع فراوانی در دسترس دارد، آب و هوایی در تمام طول سال که به نفع تولیدات کشاورزی است، بخش‌های وسیعی از زمین‌های قابل کشت توسعه نیافته و جوان‌ترین جمعیت جهان، تخمین‌ها حاکی از آن است که بیش از نیمی از جمعیت این قاره تا سال 2050 کمتر از 25 سال سن خواهند داشت. برجسته ترین نکات بانک جهانی چالش ناشی از رشد سریع جمعیت آفریقا است که انتظار می رود از 1 میلیارد نفر امروز به 1.7 میلیارد نفر در سال 2020 و سپس به 2.4 میلیارد نفر تا سال 2050 افزایش یابد.

آفریقا؛ چالش ها و فرصت ها در توسعه کشاورزی

با این حال، با وجود این نقاط قوت اساسی، پیشرفت به سمت پایداری کشاورزی برای این قاره کند بوده است و امنیت غذایی همچنان یک تهدید و هدف اصلی است. آفریقا در حال حاضر سالانه 55 میلیارد دلار مواد غذایی وارد می کند و بدون بهبود بهره وری کشاورزی، انتظار می رود این رقم تا سال 2030 دو برابر شود و به 110 میلیارد دلار برسد.

چالش هایی مانند جنگل زدایی، کمبود آب، تخریب خاک و افزایش دما همچنان بهره وری کشاورزی را در این قاره تهدید می کند. پیش بینی های اخیر مرکز توسعه جهانی حاکی از کاهش نگران کننده 18 درصدی بهره وری تا سال 2050 بر اساس رویکرد کسب و کار معمول است. گزارش صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی (IFAD) تصویر تیره‌تری را نشان می‌دهد و به کاهش 80 درصدی بهره‌وری محصولات اصلی در هشت کشور در جنوب صحرای آفریقا در مدت مشابه اشاره می‌کند.

برای رسیدگی به این چالش‌های مبرم و آزادسازی پتانسیل کشاورزی آفریقا، تلاش‌های هماهنگ برای انتقال به شیوه‌های کشاورزی مبتنی بر علم مورد نیاز است. این شامل اقدامات و سرمایه گذاری هایی با هدف استفاده از آخرین تحقیقات و فناوری های علمی برای بهبود عملکرد محصول و در عین حال کاهش اثرات زیست محیطی است.

یک نیاز حیاتی برای افزایش بهره وری کشاورزی، بازگرداندن حاصلخیزی از دست رفته خاک در این قاره است. سالها کشاورزی با حداقل تجدید منجر به کاهش قابل توجه زمین های کشاورزی در آفریقا شده است. تحقیقات مرکز بین المللی کشاورزی گرمسیری نشان می دهد که نرخ فعلی تخریب خاک در آفریقا تا 100 برابر بیشتر از نرخ طبیعی تجدید خاک است. این موضوع باعث شده است که کشاورزان از شکاف تولید محصولات زراعی بیشتر رنج ببرند، که تخمین زده می‌شود سالانه 68 میلیارد دلار برای این قاره هزینه داشته باشد و توانایی آفریقا برای تغذیه خود را به شدت تضعیف کند.

استفاده بیشتر از فرمولاسیون کودهای مناسب با شرایط مختلف خاک و انواع محصولات در این قاره برای بهبود سریع ضروری است. در عین حال، سرمایه‌گذاری در سایر روش‌های مدیریت سلامت خاک، مانند کشاورزی حفاظتی و احیای مواد آلی، در کاهش تدریجی اثرات تخریب خاک و کاهش مواد مغذی مؤثر باقی می‌ماند، بنابراین بهره‌وری کشاورزی در درازمدت به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. خاک های سالم تر همچنین با جداسازی مقادیر قابل توجهی کربن از جو و کاهش فشار برای تبدیل جنگل ها به کشاورزی با تغییرات آب و هوایی مبارزه می کنند.

استراتژی های مبتنی بر علم هم اکنون در سراسر آفریقا در حال انجام است. موفقیت بیشتر را می توان با اتخاذ و افزایش مداخلات، از جمله سرمایه گذاری های هدفمند در تحقیقات، فناوری و خدمات به دست آورد. چندین کشور آفریقایی، از جمله اتیوپی، غنا و تانزانیا، قبلاً پتانسیل تحول‌آفرین فناوری‌های کشاورزی مثبت با اقلیم و طبیعت را در افزایش بهره‌وری کشاورزی نشان داده‌اند.

با این حال، برای دستیابی به رشد شتابان در سراسر این قاره، لازم است تلاش‌های مشترک برای تبدیل این قاره به یک نیروگاه کشاورزی پویا و مبتنی بر علم تقویت شود. چنین همکاری هایی برای به اشتراک گذاری دانش و ترویج پذیرش فناوری های نوآورانه مهم است، اما موفقیت آن به مشارکت کامل همه ذینفعان از جمله دولت ها، بخش خصوصی، شرکای توسعه و جامعه علمی بستگی دارد.

با بهره گیری از تخصص و منابع جمعی، می توانیم مسیری پایدار برای توسعه کشاورزی ایجاد کنیم که نه تنها بهره وری را افزایش می دهد و امنیت غذایی نسل های آینده را تضمین می کند، بلکه راه را برای شکوفایی اقتصادی و پیشرفت اجتماعی در سراسر قاره هموار می کند.

انتهای پیام/