تامین برق شرکت ها در شهرهای صنعتی را با چالش جدی مواجه می کند

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، مرکز پژوهش های شورا در گزارشی با عنوان «بیماری های شهرهای صنعتی ایران» به بررسی موانع کسب و کار در شهرهای صنعتی پرداخت.

بر اساس این گزارش، بسیاری از مشکلات واحدهای صنعتی مستقر در شهرهای صنعتی با واحدهای تولیدی خارج از شهرک‌های صنعتی همپوشانی دارد، اما برخی مشکلات مربوط به واحدهای صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی نیز می‌شود. در این گزارش بر موانع شرکت ها در مرحله راه اندازی تاکید بیشتری شد و بر این اساس مشکلات مربوط به تامین زمین مورد نیاز و امکانات زیربنایی مورد توجه قرار گرفت.

تامین برق یکی از مهمترین مشکلات هم در مرحله راه اندازی یک کسب و کار و هم در دوره فعالیت بنگاه ها در شهرهای صنعتی می باشد. مشکلات تامین برق نه تنها راه اندازی واحدهای صنعتی را به تاخیر انداخته بلکه واحدهای فعال را با چالش های متعددی مواجه کرده است. با توجه به ارتباط زیرساخت های تامین گاز و برق، مسائل مربوط به تامین برق در زیرساخت های گاز نیز صدق می کند.

لازم به ذکر است که همه ساله معمولا در فصل گرما شهرهای صنعتی با قطعی برق مواجه می شوند و برنامه ریزی و اعلام قطعی برق از قبل الزامی است تا تولیدکنندگان آسیبی به تولید وارد نکنند. به همین دلیل شهرهای صنعتی در سال های اخیر به دنبال تامین بخشی از برق مورد نیاز شهرها از طریق نیروگاه های کوچک بوده اند.

مرکز پژوهش‌های شورا نیز معتقد است محدودیت‌های زیست‌محیطی در برخی استان‌ها به‌ویژه در تهران و استان‌های مرکزی، هم در مرحله راه‌اندازی و هم در مرحله توسعه کسب‌وکار موانع زیادی ایجاد کرده است.

پیامدهای فقدان سیاست زمین برای مناطق صنعتی

اما این گزارش تایید می کند که بسیاری از کاستی ها و موانع پیش روی شرکت های مستقر در شهرهای صنعتی ناشی از نبود سیاست زمین در ایران است و این کمبود یکی از عوامل اصلی فلج کننده کل تولید است. از جمله شهرهای صنعتی، زمین به کالای سرمایه ای تبدیل شده است نه کالای مصرفی و در این صورت صنعتگر یا شخص دیگری صرفاً با هدف خرید زمین و کسب سود آتی از فروش زمین اقدام می کند و نه با انگیزه تولید مخصوصاً در ایران امروز امکان ذخیره و فروش زمین در یک شهر صنعتی برای مقاصد سوداگرانه بدون پرداخت مالیات یا هزینه وجود دارد.

بنابراین، در بسیاری از موارد، زمین در شهرهای صنعتی با هدف سوداگری زمین خریداری می شود تا تولید. اصلاح سیاست ارضی مستلزم تغییر اساسی در رویکردها و نگرش ها در این زمینه است. این رویکرد و اصلاحات شامل طیف گسترده ای از قوانین، مقررات و رویه ها در مورد مسائل قیمت گذاری، تخصیص زمین، فروش یا اجاره، نوع بهره برداری و غیره است.

انتهای پیام/