کاهش 35 درصدی انتشار گاز متان حاصل از کشت برنج با ترفندی جدید

به گزارش ایسنا. خیس کردن و خشک کردن متناوب می تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و صرفه جویی در مصرف آب در کشت برنج کمک کند.

به گزارش عفو بین الملل، یک استارت آپ مستقر در آسیا به کشاورزان جنوب شرقی آسیا کمک می کند تا انتشار گاز متان حاصل از کشت برنج را کاهش دهند. محصولی که تقریبا نیمی از جمعیت جهان را تغذیه می کند، ردپای کربن زیادی دارد. این استارتاپ چند ترفند دارد که با کشاورزان خرده مالک در آسیای جنوب شرقی به اشتراک می گذارد که به آنها کمک می کند تا انتشار گازهای گلخانه ای را تا 35 درصد کاهش دهند.

از آنجایی که جهان به دنبال راه‌های سازگار با محیط زیست برای حفظ خود است، دامداری به دلیل انتشار زیاد گازهای گلخانه‌ای در کانون توجه قرار گرفته است. در حالی که محققان برای کاهش این انتشار تلاش می کنند، Rize مستقر در سنگاپور در حال آموزش کشت برنج است، که دومین تولید کننده گازهای گلخانه ای بعد از دام است.

مانند مزارع دام، برنج نیز مقادیر زیادی متان تولید می کند که 80 برابر بیشتر از دی اکسید کربن اتمسفر گرما را به دام می اندازد. بنابراین، هدف قرار دادن انتشار متان می تواند چندین مزیت کوتاه مدت داشته باشد.

کاهش انتشار متان از برنج

کشاورزان برای کشت برنج، مزارع خود را غرق آب می کنند تا از آفات و رشد علف های هرز که خاک را از مواد مغذی خالی می کند، جلوگیری کنند. با این حال، این شرایطی را ایجاد می کند که در آن موجودات بی هوازی، آنهایی که می توانند در غیاب اکسیژن رشد کنند، رشد کرده و متان را در این فرآیند آزاد می کنند.

اگرچه این رویکرد برای سال‌ها مورد استفاده قرار گرفته است، اما از زمانی که تولید برنج به بالاترین حد خود رسیده است، تشدید شده است. تخمین زده می شود که بیش از 3.5 میلیارد نفر کالری مورد نیاز روزانه خود را با خوردن برنج تامین می کنند و تقاضا برای برنج در حال افزایش است. در برخی کشورها، کشت برنج نیز سهم عمده ای در اقتصاد دارد، بنابراین توقف آن یک گزینه نیست.

بنابراین استارت آپ هایی مانند Rise به دنبال راه هایی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از محصولات در حال رشد هستند و راه حلی با فناوری پایین ارائه کرده اند.

خیساندن و خشک کردن متناوب

مطالعات نشان داده اند که مرطوب کردن و خشک کردن متناوب (AWD) می تواند به کاهش انتشار گاز متان تا 50 درصد کمک کند. در این روش ابتدا مزرعه را خیس می کنند، اما به جای افزودن آب بیشتر برای غوطه ور ماندن آن، ابتدا آن را رها می کنند تا کاملا خشک شود.

کارشناسان می گویند زمانی که مزرعه خشک می شود، ریشه های گیاه برنج بیشتر در جستجوی آب رشد می کنند. وقتی آب دوباره در دسترس باشد، گیاه رشد بیشتری خواهد کرد و عملکرد بهتری خواهد داشت. این روش همچنین باعث سهولت در کشت برنج با آب کمتر و پایداری آن می شود.

RISE با کشاورزان در آسیای جنوب شرقی کار می کند و به آنها آموزش می دهد که چگونه این روش ها می توانند به آنها کمک کنند، و همچنین حمایت مالی برای نصب لوله های آب و سایر زیرساخت ها برای اجرای آنها ارائه می دهد. در عوض، استارتاپ داده‌های مربوط به منطقه را جمع‌آوری می‌کند که کدام روش‌ها برای کشاورزان بهترین کارآمد هستند و چگونه مداخلات بر رشد و عملکرد گیاهان تأثیر می‌گذارند.

به گفته ریس، این روش با کاهش 35 درصدی انتشار متان همراه بوده و در عین حال مصرف آب را تا 20 درصد کاهش می دهد. علاوه بر این، این رویکرد به افزایش 30 درصدی درآمد کشاورزان کمک کرده است و نشان می‌دهد که کشاورزی پایدار برنج نیز می‌تواند سودآور باشد.

با توجه به اینکه تولید یک کاسه برنج به بیش از 200 لیتر آب شیرین نیاز دارد و با توجه به اینکه کل صنعت برنج بیش از یک سوم آب آبیاری جهان را مصرف می کند، ضرورت اتخاذ روش های پایدار روشن است.

انتهای پیام/