سفته بازی در مورد شمش طلا چگونه ثبات اقتصادی را مختل می کند؟

به گزارش ایسنا، شمش طلا یکی از مهم ترین کالاهای مصرفی کشور است که با توجه به نقش برجسته آن در تامین مواد اولیه صنعت طلا و جواهرسازی، مدیریت و سیاست گذاری صحیح در این حوزه کاملا ضروری و حیاتی است. در حال حاضر روش تامین شمش طلا در کشور یا از طریق واردات طلا و یا از طریق تامین شمش طلای تولید داخل است. با توجه به واردات طلا، تجار عمده طلا به طور سنتی شمش را وارد کرده و آن را به مصنوعات طلا تبدیل می کنند.

مدیریت واردات شمش طلا در مرکز مبادلات بانک مرکزی

با راه اندازی تالار طلا توسط بانک مرکزی در مرکز مبادلات ارزی و طلای ایران از دی ماه 1402، منبع جدید دیگری برای واردات طلا ایجاد شد که بستری برای عرضه شمش طلا به صادرکنندگان واردکننده طلا است. شمش برای انجام تعهدات ارزی خود.
عملکرد این منبع جدید به حدی رسید که در کمتر از 4 ماه، بیش از 3 تن شمش طلا از این طریق معامله شد و به دست مصرف کنندگان عمده شمش طلا که در زمینه عتیقه جات طلا فعالیت می کنند، رسید.

راه دوم تامین شمش طلا در داخل کشور تامین طلا از تولیدکنندگان داخلی است که عمده آن از طریق مکانیسم گواهی سپرده شمش طلا به اوراق سپرده تبدیل شده و با ذخیره سازی در خزانه عملا از چرخه تولید خارج می شود. از بورس کالا این موضوع با توجه به تبعات بسیار سنگینی که بر چرخه عرضه شمش طلا در کشور دارد حائز اهمیت است و در عین حال موجب سفته بازی در حوزه ای می شود که نباید محل سفته بازی باشد.

برخی کارشناسان مدعی هستند آمارها حاکی از آن است که در این شرایط اقتصادی خاص در حال حاضر بین 4.5 تا 6 تن شمش در انبارهای بورس کالا ذخیره می شود. انتقاد کارشناسان این است که مردم قبل از توسعه معاملات شمش در بورس کالا ذائقه سرمایه گذاری در سکه را داشتند اما اکنون یک مشوق سرمایه گذاری دیگر اضافه شده است که بسیار جدی است.
تلاش سیاست گذار در اقتصاد ایران همواره بر این بوده است که از گسترش حوزه های سوداگرانه جلوگیری کند و کالاهای مصرفی را در معرض سفته بازی قرار ندهد، اما متاسفانه با سازوکار فعلی، حوزه شمش طلا نیز به حوزه های سفته بازی اضافه شده و به طور کامل حذف شده است. محصول مصرفی به یک محصول سرمایه داری تبدیل شده است.

لزوم جلوگیری از سفته بازی در مورد شمش طلا

شرایط اقتصاد ایران به گونه ای است که تا سفته بازی کنترل نشود نمی توان انتظارات تورمی را کنترل کرد. سوال اینجاست که کجای دنیا می توانند یک کالای مصرفی مانند شمش طلا را به کالای سرمایه ای تبدیل کنند که بتوان روی آن حدس زد؟ آیا تصمیم گیرندگان در جهان حذف محصولی که می تواند به تولیدکنندگان با ارزش افزوده بالا تبدیل شود را از چرخه تولید به این راحتی حذف خواهند کرد؟
نکته بسیار مهم دیگر این است که ورود شمش طلا به عرصه سرمایه گذاری سفته بازی چاهی تمام نشدنی است و به زودی تمامی واردات شمش طلا به کشور باید در این راستا باشد و عملا طلا را از بین می برد. صنعت طلا و جواهر
این وضعیت بسیار خطرناک است و عوارض گسترده ای خواهد داشت. چرا؟ زیرا ابتدا؛ اگر اجازه انتشار واحدهای جدید اوراق سپرده کالایی از شمش طلا داده شود، تقاضای بسیار زیاد و نامحدودی برای آن وجود خواهد داشت و شمش طلای مورد نیاز این بخش سفته بازی باید به صورت دوره ای تامین شود.
ثانیا؛ اگر اجازه انتشار واحدهای جدید داده نشود، قیمت آنها افزایش چشمگیری خواهد داشت و در نهایت این مشکل بر قیمت داخلی طلا تاثیر گذاشته و باعث بی ثباتی در بازار طلا می شود.
به نظر می رسد بانک مرکزی به عنوان متولی حوزه ارز و طلای کشور و بورس کالا باید برای حل این مشکل دست به دست هم بدهند و قوانین سخت گیرانه ای وضع کنند. ضمناً لازم است نهادهای نظارتی و سیاستگذار با ورود به این حوزه، شرایط لازم را فراهم کنند تا شمش طلای سپرده شده در اختیار مصرف کنندگان نهایی قرار گیرد. صنعت زیورآلات طلای کشور تشنه شمش طلای ذخیره شده در خزانه است و راهی به بازار جواهرات طلای کشور ندارد.

انتهای پیام/